زن که باشی عادت میکنی به نارو خوردن...

به اینکه:

"آدم"ت برود با "حوا"ی دیگری

و تنها شریک تنهائیت تنهایت بگذارد...

و بی آدم شوی بی هوا...

هم نفست برای دیگری نفس بکشد...

تو دیگر نفس نداری برای ادامه...

و چقدر سخت است اینگونه مردن...

گاهی دلت از زنانگی ات می گیرد...

می خواهی کودک باشی

دختر بچه ای که به هر بهانه ای

به آغوشی پناه می برد

و آسوده اشک می ریزد...

زن که باشی باید

بغض های زیادی را

بی صدا دفن کنی...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: